Okolice Mandalay

Do Mandalay dotarliśmy przed czasem, o 4 nad ranem. Po otwarciu oczu, okazało się że drzwi autobusu są już otwarte, a w nich tłoczy się zgraja taksówkarzy, wypatrująca każdego turysty (jak sępy padniętej zwierzyny!). Udało nam się od nich opędzić, ale tak czy siak musieliśmy kogoś znaleźć, by nas dowiózł do centrum, bo dworzec położony jest na przedmieściach. Podszedł do nas młody chłopak, potem przedstawił nam się jako Najnaj, który nie był napastliwy, mówił dobrym angielskim, zaproponował transport za 7,000 kyatow i powiedział, że możemy mu zapłacić po dotarciu do hotelu i upewnieniu się jaka jest stawka za tego typu trasę. Od razu nas kupił swoją skromnością i szczerością.

Na miejscu zaproponował, że następnego dnia (a właściwie to tego samego tylko za kilka godzin) może nas obwieźć po okolicach Mandalay. Każdy taksiarz i hotel tutaj ma to w swojej ofercie, bo warte zobaczenia miejsca znajdują się w znacznej odległości od centrum miasta. Jako że polubiliśmy Najnaja, to umówiliśmy się z nim na objazdówkę po okolicach miasta.

Taka forma zwiedzania jest rzeczywiście bardzo wygodna i dość tania, w krótkim czasie można zwiedzić wiele miejsc, a wyspecjalizowani taksówkarze powiedzą o której trzeba się zjawić z powrotem, by zdążyć wszystko zobaczyć. A jest co! Amarapura - z pięknymi pagodami, klasztorem mnichów buddyjskich i długim na 1,7km drewnianym mostem nad jeziorem; Sagaing - wzniesienia z licznymi pagodami, widoki z góry są przepiękne; Inwa - dawna stolica regionu, teraz to głównie ruiny.

A teraz kilka uwag praktycznych:
- Klasztor mnichów jest miejscem wartym zobaczenia, żyje tu ponad 500 mnichów, ale my mieliśmy mieszane uczucia, bo największą atrakcją turystyczną jest moment, gdy mnisi zbierają się w rzędzie przed jadalnią i udają się o godzinie 11 na wspólny posiłek. Turyści tłoczą się wokół nich, prześcigając się w tym, kto zrobi więcej zdjęć mnichów, kto zrobi lepsze ujęcie, komu wyjdzie piękniejsze zdjęcie. Niby wszędzie są z znaki, że mnichom nie przeszkadza robienie zdjęć, ale na szczególnie zadowolonych nie wyglądali. Co do zasady mnisi codziennie rano muszą żebrać, prosząc ludzi o jedzenie, niewiele jest klasztorów, które są w stanie wyżywić wszystkich mnichów z datków. Ten jest w tej nielicznej grupie. Może to cena, którą mnisi muszą zapłacić, bo turyści zostawiają dużo pieniędzy. Mimo wszystko warto tam pojechać, po 11 jest znacznie mniej ludzi i można spokojnie poszwendać się między zabudowaniami klasztoru. Ciekawostką jest fakt, że każdy w Mjanmie musi być mnichem przynajmniej raz w życiu przez minimum 15 dni. Dotyczy to zarówno kobiet jak i mężczyzn. Dlatego też często widać mnichów w młodym wieku, rodzice posyłają swoje pociechy do klasztorów bardzo wcześnie, by spełniły swój obowiązek. Ale mnichem można zostać na każdym etapie życia. Można nim być, potem wystąpić na kilka lat i jeśli w miedzy czasie weźmie się ślub, to za zgodą żony czy męża można wstąpić znów do klasztoru. Bo będąc mnichem, nie ma się kontaktu z rodziną i mieszka się z innymi mnichami w klasztorze.
- Miasto Inwa - po przeprawieniu się przez rzekę można wynająć bryczkę z koniem, woźnica odwiezie po wszystkich zabytkach, które rozsiane są na wyspie. My z tej opcji skorzystać nie chcieliśmy, bo przeciwstawiamy się tego typu wykorzystywaniu zwierząt, i szukaliśmy opcji wynajęcia roweru. Nie było to łatwe, ale od lokalnych ludzi udało się je wynająć. Dzięki temu byliśmy też bardziej niezależni.
- U-bein bridge - drewniany most na jeziorze najlepiej zwiedzać o zachodzie słońca, ale ciekawe jest to, że na moście nie ma barierek, a przy zachodzie gromadzi się tam sporo ludzi. Aż dziw, że nikt nie wpada do jeziora. Najlepsze widoki w połowie mostu, polecamy!

————————
Noc w hotelu ET - 11$za noc za pokój 2-osobowy z łazienką (śniadanie included!)
Taksówka z Najnajem - 35,000 kyat (cena za taksówkę, nie za osobę)
Karnet na zabytki w Mandalay i Inwa - 10,000 kyat
Rower w Inwa - 5,000 kyat za rower
Przeprawa promem - 1,500 kyat

Komentarze (0)